MANİLER

Anonim halk edebiyatının çok yaygın bir türüdür. Çokluk sevda konularını işler. Ekseriya dört mısradan meydana gelir. Birinci, ikinci üçüncü mısraları kafiyeli olur. Bunlar hazırlık mısralarıdır. Asıl mana son iki mısrada ifade edilir.

Mani maniyi açar
Mani muhabbet saçar
Mani bilmeyen kızlar
Kalkar meclisten kaçar

Maniye melez derler
Dillerde çerez derler
Eşinden ayrılana
Yana yana gez derler

Su gelir deste gider
Ayrılır dosta gider
Gurbet yansın yıkılsın
Sağ gelen hasta gider

Denizlerde alabalık
Yüreğim ona yanık
İsterim konuşayım
Mahalle kalabalık

Güle naz
Bülbül eyler güle naz
Girdim bir dost bağına
Ağlayan çok gülen az

Şu dağlar olmasaydı
Lalesi solmasaydı
Ölüm Allah'ın emri
Ayrılık olmasaydı

Güvercinim uyur mu?
Çağırsam uyanır mı?
Misket orada ben burada
Buna can dayanır mı?

Halepten çıktım yayan
Mendilim dolu payan
Ben sevdim eller aldı
Dayan yüreğim dayan

Gülistanda gül gerek
Her güle bülbül gerek
Sencileyin güzele
Bencileyin yar gerek

Yüzüm de mühür var
Yüreğimde kahir var
Yarim gitti gideli
İçerimde zehir var

Atma türkü atarım
Yüreğimi yakarım
Eski çarıklarımı 
Boynuma takarım

Karşıda kara delikık
Dallarını eğerek
Biz Adıyamanlıyık
Ölünecek severik

Sındırgı ovasında
Su durmaz kovasında
Yarın aklıma gelir
Namazın doğasında

Hoş geldiniz akın akın
Düğünmüz pek de yakın
Kızımızın ellerine
Sevinerek kına yakın

Gül ağacı değilem
Her gelene eğilem
Çek elini elimden
Ben bildigen değilem

Avenin yolu ince
Düşümde gördum gece
Kuşlar kurbanınız olayım
Yarimin hali nice?

İşimi gören akçamdır
Altın sarı goncamdır
Ana Baba Sevilir
Kalem ile bahçemdir

Yazı yazdım yaz dı
Kalemim kirazdı
Ayıplama sevgilim
mürekkebim azdı